Ik ben Rinaldo. 80’s kid. Vader van drie boys: Alessio, en de tweeling Livio en Emilio. Chaos gegarandeerd. Maar precies die chaos maakt het leven de moeite waard. Opa Pirlo is al jaren mijn bijnaam. Ooit gekregen vanwege mijn stijfheid (artrose) maar op het voetbalveld af en toe nog zo frivool als de Italiaanse voetballer Pirlo. Een naam die ik dus met trots draag.
Deze blog begon ooit omdat mijn hoofd vol zat. Scheiding, opnieuw beginnen, zoeken naar balans. Schrijven was makkelijker dan alles voor mezelf houden. Eerlijk, soms rauw, soms luchtig. En vaak met een flinke scheut zelfspot, want anders houd je het niet vol.
Reizen sloop er vanzelf in. Madeira bijvoorbeeld. Dat eiland schopte me letterlijk de bergen op. Hikes, verdwalen (want ik ben een toerist van formaat), uitzichten die je stil maken… en poncha’s die me net zo hard weer onderuit haalden. Ik was op zoek naar een emotionelere kant van mijzelf, die heb ik niet gevonden, wel een nieuwe hobby en heel veel avonturen. Sindsdien schrijf ik net zo goed over wat er buiten gebeurt als wat er binnen in mijn kop rondgaat.
Dus nee, dit is geen glossy magazine. Dit is mijn levensreis. Soms chaotisch, soms grappig, soms pijnlijk. Maar altijd echt.