Wat begon als een soloreis, eindigde als een verzameling momenten die ik nooit meer vergeet. Van watervallen tot paragliden, van Thaise massages tot gesprekken met vreemden die even geen vreemden meer waren. Madeira liet me vliegen, lachen, zweten en stilvallen. En dat allemaal op één dag.
Dag zes begon in stilte en eindigde in vuur. PR9 gaf me tunnels, watervallen en een ijskoud bad met vissen die mijn tenen durfden te proeven. Daarna geur van houtvuur, spiesen op tafel, een boerderij die meer oase bleek dan stal. Ik sloot de dag af in een warme jacuzzi, en ving nog net het laatste licht bij São Lourenço.
Avond op PR8 São Lourenço. Wind die je scheef blaast, regen die in minuten plaatsmaakt voor zon. Kliftrap na kliftrap, zeespray in je gezicht. Ik draaide om vóór zonsondergang, te gevaarlijk in het donker, maar het licht was al goud genoeg.
Mist over Fanal Forest, zon door het laurierbos en daarna Ridder Pirlo die honderden meters boven zee schommelt en de hoogste zipline van Europa bedwingt. Zwart zand, natte grotten op PR16 en een legendarische burger als epiloog.
Een mug wekt me om 07:00, een omelet redt me, en PR11 Vereda dos Balcões zet de dag in panoramastand. Via Santana en honderd fotostops rijd ik door mist en boven de wolken naar Porto Moniz—waar ik precies op tijd het natuurlijke zwembad in duik. Net op tijd, nooit te laat.
Madeira doet iets met je. Het begint met een uitzicht, eindigt met een gevoel dat blijft hangen. Van het strand in Ribeira Brava tot de toppen bij Pico do Arieiro – overal is het even puur, rauw en prachtig. Ik wilde even bijkomen, maar Madeira had andere plannen: ik werd verliefd. Op het eiland. Op de rust. En een beetje op het avontuur zelf. Een geweldige Madeira reiservaring rijker!
De wekker ging om zes uur. Tijd om bergen, mist en spierpijn op te zoeken. Mijn eerste echte hike op Madeira: de klim naar Pico Grande. Een prachtige route door ruige natuur, met wolken onder je voeten en uitzicht tot aan de oceaan. Alleen… op de terugweg nam ik een iets te creatieve afslag. Resultaat: verdwalen op 1.600 meter hoogte, maar wél met het mooiste uitzicht van de dag.
Een stedentrip in Funchal Madeira is allesbehalve saai. Van de kleurrijke markten tot de steile straten en de beroemde rieten sleeën waarmee je letterlijk de berg af glijdt
Bijna mijn vlucht naar Madeira gemist… door een banaan. Echt waar. Alles liep gesmeerd tot ik bij de douane stond met een banaan in m’n tas en de securitymedewerker me aankeek alsof ik een smokkelaar was. De pieper ging af, de rij zuchtte, en ik? Ik dacht: als ik hierdoor mijn vakantie naar Madeira mis, eet ik nooit meer fruit.
Sommige mensen leren van hun impulsieve beslissingen. Ik blijkbaar niet. Eerst Albanië, toen weer Madeira — en eerlijk, ik zou het zo nóg een keer doen. Oeps… ik deed het weer.