Dag zes begon in stilte en eindigde in vuur. PR9 gaf me tunnels, watervallen en een ijskoud bad met vissen die mijn tenen durfden te proeven. Daarna geur van houtvuur, spiesen op tafel, een boerderij die meer oase bleek dan stal. Ik sloot de dag af in een warme jacuzzi, en ving nog net het laatste licht bij São Lourenço.
Avond op PR8 São Lourenço. Wind die je scheef blaast, regen die in minuten plaatsmaakt voor zon. Kliftrap na kliftrap, zeespray in je gezicht. Ik draaide om vóór zonsondergang, te gevaarlijk in het donker, maar het licht was al goud genoeg.
Mist over Fanal Forest, zon door het laurierbos en daarna Ridder Pirlo die honderden meters boven zee schommelt en de hoogste zipline van Europa bedwingt. Zwart zand, natte grotten op PR16 en een legendarische burger als epiloog.
Madeira doet iets met je. Het begint met een uitzicht, eindigt met een gevoel dat blijft hangen. Van het strand in Ribeira Brava tot de toppen bij Pico do Arieiro – overal is het even puur, rauw en prachtig. Ik wilde even bijkomen, maar Madeira had andere plannen: ik werd verliefd. Op het eiland. Op de rust. En een beetje op het avontuur zelf. Een geweldige Madeira reiservaring rijker!
De wekker ging om zes uur. Tijd om bergen, mist en spierpijn op te zoeken. Mijn eerste echte hike op Madeira: de klim naar Pico Grande. Een prachtige route door ruige natuur, met wolken onder je voeten en uitzicht tot aan de oceaan. Alleen… op de terugweg nam ik een iets te creatieve afslag. Resultaat: verdwalen op 1.600 meter hoogte, maar wél met het mooiste uitzicht van de dag.