Wat begon als een soloreis, eindigde als een verzameling momenten die ik nooit meer vergeet. Van watervallen tot paragliden, van Thaise massages tot gesprekken met vreemden die even geen vreemden meer waren. Madeira liet me vliegen, lachen, zweten en stilvallen. En dat allemaal op één dag.
Dag zes begon in stilte en eindigde in vuur. PR9 gaf me tunnels, watervallen en een ijskoud bad met vissen die mijn tenen durfden te proeven. Daarna geur van houtvuur, spiesen op tafel, een boerderij die meer oase bleek dan stal. Ik sloot de dag af in een warme jacuzzi, en ving nog net het laatste licht bij São Lourenço.
Avond op PR8 São Lourenço. Wind die je scheef blaast, regen die in minuten plaatsmaakt voor zon. Kliftrap na kliftrap, zeespray in je gezicht. Ik draaide om vóór zonsondergang, te gevaarlijk in het donker, maar het licht was al goud genoeg.